Getuigenissen / rapportages

Naar video van:  Getuigenis van een gevangenisklant
  

 

 

 Rapportage vanuit een Nederlandse gevangenis.  

Nadat ik jarenlang in zonde had geleefd en veel van Gods wetten bewust had overtreden, begon ik ook de wetten van de Nederlandse staat te overtreden. Hiervoor werd ik dit jaar opgepakt. Ik kwam in een politie-cel terecht en bracht daar de eerste 2 dagen door. Dit was enorm zwaar voor me en ik werd me steeds meer bewust, dat ik het zonder God niet zou gaan redden. Ik zou gek worden van schaamte, schuldgevoel en alles wat er nog meer bij komt kijken.  

 

Maar wie was God eigenlijk? Ik ben opgegroeid in een gelovig nest en heb mijn hele leven braaf meegelopen. Zelf had ik ook "de naam dat ik leefde", zoals in Openbaringen staat. Maar ik was van binnen dood. Voor mij was het niets anders dan een aantal leefregels, zonder dat ik mijn Maker echt kende.  
 

God heeft mij zover moeten brengen, dat ik helemaal "aan de grond" zat.  
 

In die politiecel ben ik begonnen met bidden. Toen is God voor mij gaan leven. Aan een bewaker heb ik toen om een Bijbel gevraagd. Wat was ik blij en gelukkig dat ik een Gideon-Bijbel van het Nieuwe Testament kreeg! Ik ben begonnen met het lezen in de Romeinenbrief. En hoewel ik mijn leven lang gehoord heb over God, werd het me pas toen helemaal levend. Hier ging het over mij! IK was die zondaar! In die cel heb ik mijn hart voor het eerst in mijn leven aan God gegeven en ik ontving zoveel blijdschap en rust! 
 

In de weken die volgden heb ik elke dag een Bijbelboek gelezen. Te beginnen bij Mattheüs 1. En elke dag lees ik het eerste hoofdstuk van Romeinen opnieuw. Ik zit nu al een aantal weken vast en vanwege de ernst van het delict zal ik vermoedelijk nog lange tijd moeten blijven. Toch put ik hoop en kracht uit mijn nieuwe relatie met God. Ik ben dankbaar, zing veel en blijf elke dag een bijbel. 
 

Ik voel me nog een beginneling op de weg van het geloof, maar ik bid, dat mijn geloof niet zal bezwijken. Hartelijk bedankt voor het werk dat jullie hebben gedaan, zodat ik op het juiste moment een Bijbel kon krijgen. Mocht u het op uw hart krijgen om voor mij te bidden, dan zou ik dat zeer op prijs stellen.  
 

hartelijke groeten 

(naam van de afzender bij redactie bekend).

 

EEN GETUIGENIS.
Met het thema "Een ontmoeting met de God van de Bijbel" stuurde camp Wageningen het volgende getuigenis in.

Ngurah is een voormalige hindoepriester en vertelt zijn bekeringsverhaal. In een droom had hij een ontmoeting met God. Als oudste kind van de familie werd hij op zijn zevende aangesteld als priester in de Ksatria-kaste. Hij wilde graag de waarheid kennen en moksha worden: een volmaakte man die naar het nirwana mocht. Maar niet alle hindoes mogen de Veda (het heilige boek van de hindoes) aanraken, dit is voorbehouden aan de kaste van de Brahmanen.
Een jaar lang bad hij tot God. Op zijn 15e droomde dat hij dat hij de Bijbel moest gaan lezen. Op een zondag werd zijn broertje van 12 gevraagd om naar de kerk te gaan. Daar kreeg hij een pakketje van de dominee, die zei dat zijn broer dit nodig had. Deze dominee kende zijn broer niet. Het bleek een NT van de Gideons te zijn.
Op 5 dec. 1988 las Ngurah de Bijbel tot 2 uur 's nachts en stopte bij Handelingen 4 vers 12, waar staat: "en de behoudenis is in niemand anders, want er is onder de hemel geen andere naam aan de mensen gegeven, waardoor wij behouden worden".

Hij begreep dat je alleen door Jezus behouden kunt worden en in de hemel kunt komen. Hij maakte zijn broertje wakker. Samen gingen ze bidden tot Jezus.

Toen hun ouders erachter kwamen dat ze christen waren geworden, werden ze uit het huis gezet. Ze kwamen in Surabaya terecht, waar ze naar een kerk gingen en een voorganger ontmoetten. Deze man nam de jongens in huis en gaf hen een christelijke opvoeding. Ngurah is nu zelf voorganger geworden. Sinds dit jaar krijgen hij en zijn vrouw financiële ondersteuning, zodat ze meer tijd hebben om de blijde boodschap uit te dragen in hun omgeving.

 

EEN GETUIGENIS VANUIT CAMP LEIDEN.

Uitdeling school te Oegstgeest

Ik wil graag even het volgende nog doorgeven als reactie op de uitdeling bij een school in Oegstgeest op woensdag 15 oktober j.l.
Het was opvallend dat zoveel leerlingen (graag) een Bijbel wilden hebben. Ze kwamen zelfs tussen de lesuren door naar buiten om een Bijbel te halen. Sommigen namen er ook voor klasgenoten mee.
Enkele dagen later sprak ik mijn buurman die op de betreffende school werkzaam is. Hij vertelde dat de maandag ervoor -dus in de week waarin wij uitdeelden- de uitvaart geweest was van de moeder van één van de leerlingen. Zij was nog jong en was na een zelfmoordpoging gestorven. Haar dood had een enorme indruk op school gemaakt. De leerlingen waren die periode meer bezig met leven en dood, de eindigheid van het leven dan met schoolboeken.
Bijzonder dat we exact diezelfde week kwamen uitdelen. God gaat Zijn weg, blijkt maar weer.

P.S. Toen ik na het uitdelen naar huis fietste, zag ik bij een bushalte een jonge scholier aandachtig in zijn kort daarvoor ontvangen Bijbeltje lezen. Een pracht gezicht dat mijn hart verheugde en zeer dankbaar stemde.

De Heer ziet ook jou
Als kind was ik altijd erg stil, verlegen en teruggetrokken.
Ik werd dan ook standaard met traktaties e.d. overgeslagen omdat men mij simpelweg niet zag.
Toen ik op de middelbare school in Amsterdam zat werden er op het schoolplein kleine blauwe bijbels uitgedeeld.
Ik was er vast van overtuigd dat ik weer zou worden overgeslagen en liep steevast door.
De dame baande zich een weg door de drukte van kinderen en liep regelrecht op mij af om mij een bijbel te geven.
Ik weet nog zo goed dat ze me aan keek en zei dit moet je echt lezen en dezelfde avond heb ik een flink aantal hoofdstukken doorgelezen.
Nu twintig jaar later vind ik dit nog steeds het mooiste cadeau die ik ooit heb gehad.
Door deze dame die oog voor mij had (en natuurlijk op de Heer was afgestemd) en het lezen van Gods woord ben ik tot bekering gekomen.   
Nu zoveel jaar later wil ik jullie uit de grond van mijn hart danken.  
Mvg
N.N. te D

Genezing uit verveling.
Mijn leven was en is een puinhoop, maar nu al een stuk beter dan in november 2012 toen ik op zakenreis in Finland uit ''verveling' een Gideons bijbel inzag en las. Wat ik er zo mooi aan vind: het zoeken aan de hand van behoeften/thema's. Sinds die avond begon mijn leven langzaam te veranderen, volg ik iedere zondag kerk-tv en laat ik me over 2 weken dopen. Ook een alpha-cursus ligt in het verschiet.
Wat een mooie wijze om Het Woord te verspreiden!
Is de bijbel ergens te koop?
Met vriendelijke groet,
Dick

Zoveel jaar later na de uitreiking van een Nieuw Testament.
In het jaar 2000 vond er een uitreiking plaats door 3 Gideons aan de uitgang van het Landstede College te Zwolle. Een jongeman had zich voorgenomen om het NT, dat hij kreeg aangereikt weg te gooien als hij merkte dat zijn vrienden zagen dat hij het NT aannam. Dat gebeurde echter niet.
Hij nam het NT mee naar huis. Later is hij -als gevolg van het feit dat er allemaal dingen om hem heen gebeurden in het NT gaan lezen en heeft daardoor de Heere Jezus leren kennen en Hem aangenomen als zijn Heer en Heiland. Inmiddels is hij getrouwd en heeft 2 kinderen. Een dezer dagen -wij noemen januari 2012- nam hij contact op met een christen, die "toevallig" een Gideon bleek te zijn, en vroeg hem naar vervolgstappen in zijn nieuwe leven. 
Een bemoedigend bericht voor de leden van afdeling Zwolle!

Jarenlang profijt.
Op een van de Alfa-cursussen werd door een spreker, die nu zendeling is, een inleiding gehouden. Op een gegeven moment haalde hij een klein blauw Gideon-Nieuw Testamentje uit zijn achterzak en zei.
"Dit boekje heb ik van de Gideons ontvangen toen ik net in de eerste klas van de middelbare school zat. Sindsdien draag ik dit altijd bij mij om er in te kunnen lezen en dat is nu al weer 17 jaar geleden. Daardoor ben ik 3 jaar geleden een theologische studie begonnen en ga ik met mijn vrouw en kinderen naar Bangladesh om het Evangelie van Jezus Christus te vertellen. Dit kleinood is voor mij belangrijker geworden dan carrieere maken of veel geld verdienen".

Een verspreiding tijdens een regenachtige middag . . . .
Ook dit jaar weer had de leiding van deze school geen toestemming gegeven om in de school te verspreiden; volgens hem was er bij de leerlingen toch geen belangstelling voor de Bijbel.
Die middag was het nogal regenachtig en tijdens de buien schuilden wij in onze auto. Wordt er tijdens een flinke bui op het raampje geklopt. Een jongedame meldde zich en vroeg om 8 Testamentjes. Zij was door de leraar gestuurd omdat er nog leerlingen waren die er nog geen ontvangen hadden en de leraar wilde er zelf ook één. De leraar wilde namelijk die dag de tekst van het Testamentje gaan bespreken.
Uiteindelijk resultaat: Die dag namen 600 leerlingen (van het totale leerlingen-aantal van 800) een Nieuw Testament van ons aan. Dit terwijl een aantal klassen die dag nog op schoolreisje waren.
Ook hieruit blijkt dat ook een schoolleiding zich wel eens kan vergissen. . . . .

"Toevallige" verspreiding in Wageningen.
Gideons rapporteren: Wij doen een uitreiking bij het uitgaan van de school; de verspreiding verloopt stroef, veel tegenwerking en negatieve discussies van de kant van de leerlingen.
Er komt een meisje van een jaar of 6 op ons af en vraagt om een bijbeltje. Bij enig doorvragen waarom zij er één wil hebben blijkt dat zij gestuurd is door haar moeder, die ons vanuit haar woning had zien staan en vermoedde dat wij bijbels aan het uitdelen waren. De moeder had er graag één willen hebben, maar durfde die zelf niet te komen halen en stuurde dus haar dochtertje.
Vraag die de gideons zichzelf stelden: "Moesten wij juist daarom daar staan?"

Ook nu nog na 25 jaar.
Graag wil ik u even iets vertellen. Tijdens mijn studie aan de Chr. HTS in Hilversum werd het wiskunde college in 1987 onverwachts onderbroken door 2 heren die graag even wat wilde toelichten (ik zie het nog letterlijk voor mijn ogen afspelen). Het bleken 2 heren te zijn van de Gideons die toen aan elke leerling gratis een blauw bijbeltje overhandigden. Het werd doodstil in de collegezaal, want dit had nog niemand eerder meegemaakt. Velen hebben het bijbeltje geaccepteerd echter ik weet ook van een enkeling die het niet accepteerde. Overigens heb ik dat bijbeltje van toen nog steeds. Het geheel was voor mij een bijzonder moment. Ondanks het feit dat ik uit christelijke huize kom, heeft dat blauwe bijbeltje voor mij een heel bijzondere plaats gekregen. Het was zondermeer de basis voor belangrijke vervolg-stappen in mijn christen leven. Dus heeft het uitdelen van dat Bijbeltje absoluut vrucht gedragen in mijn leven. Graag wil ik de Gideons hiervoor, bijna 25 jaar na dato, heel hartelijk voor danken en Gods rijke zegen toewensen bij de verdere verkondiging van het evangelie dmv het uitdelen van de Bijbeltjes. Voor mij was het zeer waardevol.

Met vriendelijke groeten (en dan volgt de naam van de afzender).

Korte rapportage van één van onze leden.
Ik sprak een jongen aan bij een verspreiding bij het uitgaan van de school. Hij was verbaasd dat wij er stonden. "Nou, nou, jullie houden wel vol" riep hij mij toe. Wat bleek: drie jaar eerder had hij bij een uitdeling resoluut geweigerd. Het was bij een heel andere school in een heel andere plaats en hij vertelde mij kort wat er allemaal gebeurd was in zijn leven. Ik denk dat het hem in zijn eigen leven even stilzette. Hij vroeg me met een glimlach of hij er nu wel één mocht hebben. Zo werkt het dan blijkbaar ook.

Wij kregen de volgende brief:
Beste Gideons,
Ik schrijf u om u te vertellen hoe geweldig u mij hebt geholpen.
Toen ik nog op school zat, kreeg ik van de Gideons een blauw zak-Bijbeltje aangeboden. Ik heb het aangenomen, maar heb er eerlijk gezegd nooit in gelezen.
Op 17 jarige leeftijd ben ik getrouwd en kort daarna werd ons dochtertje geboren.
Zowel mijn man als ik zelf waren helemaal niet in geestelijke zaken geinteresseerd en daarom lag uw blauwe boekje ergens onderin een la.
Nu ben ik 19 en mijn man is 21. Hij is ongeneeslijk ziek en moet veel lijden. Ik kan zonder hem niet verder leven.
Kortgeleden kwam ik "toevallig" uw blauwe boekje weer tegen en in mijn vertwijfeling ben ik er in gaan lezen.
We hebben hierdoor zoveel troost en kracht ontvangen, dat ik nu heb kunnen accepteren eventueel zonder man alleen met mijn dochtertje verder te moeten leven.
Het lezen ervan heeft mijn man vooral nu in het aangezicht van de dood helemaal rustig gemaakt.
Ik kan u daarom niet genoeg bedanken voor wat u voor ons beiden gedaan hebt. Ik hoop oprecht dat u met uw prachtige werk vooral door blijft gaan en u niet laat ontmoedigen door negatieve of lauwe reakties op scholen.
Leest u mijn brief maar gerust voor als dat wordt toegestaan.
en dan volgt de naam van de afzender.

Kerst, een nieuw begin.
Een Gideon rapporteert op één van de bijeenkomsten het volgende.
Zijn nichtje reist dagelijks met de trein tussen Apeldoorn en Amersfoort. Op een ochtend ziet ze een moslim-meisje met een blauw boekje in haar hand (het blijkt een Nieuw Testament te zijn, uitgereikt door de Gideons) en vraagt haar hoe ze er aan komt. Met kerst gekregen van een man, die achter een kerstkraam stond bij mijn school, is het antwoord.
Er ontstond een gesprek of ze het begrijpt en of het duidelijk is. Omdat beide meisjes dagelijks samen reizen, ontstaat er een vriendschap, waardoor ze samen de Bijbel gaan onderzoeken. Het meisje vindt uiteindelijk de Here Jezus als haar persoonlijke Redder en Verlosser. Ook bij het meisje thuis wordt hierover met de ouders gesproken.
Weer eens een bewijs dat God werkt en Zijn belofte nakomt. Gods Woord keert niet vruchteloos terug.